ajemnice głośnego porwania i największych napadów w PRL. Policja chroni akta milicyjne. KONFRONTACJA W magazynie Konfrontacja pozornie wracam do sprawy historycznej. Co ma wspólnego milicja i policja? Czy polityka zawsze waży nad sprawami kryminalnymi, gdzie pojawiają się ludzie władzy i służby? Na przełomie lat 50. i 60. na warszawskich ulicach rozgrywały się sceny niczym z amerykańskich filmów gangsterskich. Bandyci strzelają bez ostrzeżenia. Rabują utarg ze sklepu, napadają na strażników przed pocztą i atakują konwój z utargiem z Centralnego Domu Towarowego. Bezpieka i milicja podejrzewają, że za „napadami warszawskimi” mogą stać ci sami ludzie, którzy dla okupu porwali Bohdana Piaseckiego, syna wpływowego polityka, przewodniczącego Stowarzyszenia PAX, a przed wojną przywódcy faszystowskiej Falangi. Wśród tysięcy podejrzanych są ludzie z pierwszych stron gazet, aktorzy, politycy, dziennikarze, a nawet seryjny zabójca kobiet. W końcu na trop bandytów wpada oficer z prowincji. W nagrodę zostaje… wyrzucony z milicji. Rozmowę wywołała najnowsza książka Przemysława Semczuka "Nieuchwytni". Rozmawiam z autorem nie tylko o historii, ale i teraźniejszości. Dawne wydarzenia okazują się być nadal utajniane, okazuje się, że współczesna policja chroni milicyjną przeszłość.
Jak łatwo „skręcić” wybory i nie dać się złapać. Rozmowa z Andrzejem Gajcy i Wojciechem Muchą, autorami książki „Jak wygrać wybory i nie dać, się złapać”. Nie tylko o tym, jak można być bezkarnym w czasie kampanii wyborczych, rozmawiamy także o Polsce lokalnej, mediach, a raczej ich zapatrzeniu tylko w Warszawę.
Wydanie specjalne. Fragment magazynu „Konfrontacja” z 2016 roku, którego Piotr Pytlakowski był współautorem. Z Piotrem Pytlakowskim zrobiłem razem wiele śledztw dziennikarskich. Zrealizowaliśmy takie filmy jak „Ścigany” i „Sprawa Barbary Blidy” oraz kilka odcinków „Tajemnice Polskiej Mafii”. Wspólnie napisaliśmy cztery książki i wiele artykułów prasowych. Poznaliśmy się w czasie realizacji magazynku Konfrontacja w 2005 roku.
O skandaliczny śledztwie w sprawie generała Marka Papały na podstawie książki Sylwestra Latkowskiego o tym samym tytule. Latkowski przedstawia obszerne fragmenty książki i je komentuje.
Kolejny dzień druku książki "Ślepe śledztwo. Zabić Papałę".
25 czerwca 1998 roku. Kilka minut po godzinie dwudziestej drugiej. W zamkniętym kręgu osób rozchodzi się wiadomość o zabójstwie generała Marka Papały. Przepływ tej informacji nie jest jednak zwykły. Oficer dyżurny Komendy Stołecznej niezwłocznie przekazuje wiadomość o zdarzeniu ówczesnemu komendantowi stołecznemu. Ten jednak nie telefonuje do komendanta głównego, by osobiście go poinformować. Dzwoni do innych osób – choć nie ma żadnych formalnych podstaw, bo byli wówczas poza rządem.
Zdjęcia, postprodukcja, studia dźwiękowe i filmowe, opracowanie graficzne. Czołówka i zapowiedź już jest i czeka na publikację. Poprawki, szlifowanie pierwszego docinka. W najbliższych dniach będę odkrywał kolejne karty.